De langste dag is weer veurbij. Vekaansies ien t noorden bennen nog mor krekt begonnen, mor sums liekt haarfst aal te kommen. Luchten bennen graauw en lobbeg.
Je kennen t aal weer vernemmen en veuraal bij regenachteg weer: doagen worden aalsmor korter.
Regen arceert mien blik as k noar buten kiek. sMörgens
kennen je wel n uur langer ien berre leggen en nog denken dat et gien acht uur is.
k Von n nust van n zangvogeltje met n geelbruun eike, docht ik even. Mor t was n klein slakje ien n bruun huuske. Toen zag ik doarnoast n kepot, lichtblaauw eike met roodbrune vlekjes. n Verloaten kneunust ien juli. Misschien is et de melancholieke ienslag. As d'aanvreten bloaderen van bloemen ien e tuun.
Luuster noar de veurdracht van t gedicht Broers uut de cyclus "Doar buten ien e wiede Wereld" ien t Westerkertiers en deur Carl-Heinz Dirks veurdroagen ien t Ostfreesk.
Broers
Al harren we veul gemeen, we warren
niet altied eneg. We harren zwienen mor
hoeden ho mor. t Laand wer bewaarkt en
kultiveerd as t leven zulf, ok al rustte der
sums minder zegen as mis op e akker.
....
Bröörs
Harren wi ok vööl gemeen, wi wassen
neet alltied enig. Wi harren Swienen man
höödden hör nooit. 't Land wurr bewarkt un
kultiveert as 't Leven sülvst, ok al rüstte d'r
smetts minner Segen as Mess up de Acker.
….
Das Gedicht Brüder
in zwei Varianten von platt-Deutsch/Niederdeutsch, 1. Westerkwartierder Mundart
(West-Groningen), und 2. Ostfriesisch.
The poem Brothers
in two versions of Lower-Saxon: 1. Westerkwartiers (West-Groningen in the
Netherlands) and Ostfriesian (Ostfriesland Germany).
