Je moaken dingen met, dan liekt et as lopen je ien t museum. Mor werkelekheid is sums schilderachteger as t doek.
Ien t lome zummerweer drenken boeren t vee bij n òfriggeld plak aan e beek. Dizze koeien kwam ik tegen bij t kanovoaren op n beek ien West-Polen. Zo mooi en rusteg as t doar is, prachteg!
Et dut me wat denken aan onze melkkoeien vroeger. As t slim hiet weer was, warren der koeien die soavends noa t melken op e hoek van t laand aan de gracht om e boerderij zo t wotter ien liepen om wat òf te koelen. Doar stonden ze dan met heur drieën terwijl de zun aals mor vedder noar t westen opschoof.
Der hemmen ien t verleden verscheidene schilders west, die heur an zukse taferelen woagd hemmen. Risseltoaten hangen ok ien t Rieksmuseum.
Doar woar de noatuur en laandbaauw soamengoan liekt alles dreumereg. Met zuks n veurstelleng vroag k me òf woar verbeeldeng nog veur neudeg is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten