Jong leven

t Is veujoarsvekaansie of ien summege contreien wordt et domt vekaansie. Feit is dat vekaansie beder te plannen is as mooi weer. De lammertied holdt hum ok niet aan t weer. 

Dit lam is krekt geboren, nog nat van sliem en vocht. Moekeschoap moet t lam nog dreug slikken. 

Veujoarsweer komt meer met motregen as met zun, ok aal loaten weerberichten ons aans denken. Echt veujoar komt bij wat donker weer met zachte regenval. Ien t graauw van leste doagen warren der veul vogels te heuren. Soavends scholekstergeluden, steertmezen.

Futen bennen ja ok weer op heur olle stek. 

Kwakkeln en kleuren met t weer

t Weer is wisselvalleg, ene dag vrust et, aandere dag is et regen en wolken.

Plumen van e rijten aan t Hoendiep fleuren op van zun die hum kloarmoakt veur t ondergoan. Nog n uurke en dan is beurd. 

Dreugvallen plakken ien t gebied veur wotterbaargeng aan e Redendiek onder Oldekerk bennen wit van vörst. Zo geft elk plak zien eigen kleur an t laandschap. 

Tiktak puzzel

Der is n puzzel, doar k me elke keer weer over verboazen ken. n Week leden moek ik dizze puzzel met mien dochter. 

De eerste keer da'k de puzzel zag, was toen mien moeke n olde segoaredeus van de hoge plank uut de kast hoalde. k Was n jonkje van n joar of vijf. 

t Was n puzzel van Tiktak - kovvie en thee, vertelde ze. As kiend har mien moeke de puzzel met heur broerke al moakt. Ik begon stukjes te leggen en was weer terug ien e tied. Herinnerengen werden as puzzelstukjes an mekoar leid. 

Ik zat met mien broer en broerke op die zotterdagmörgen an e keukentoavel. De swadde potkaggel brandde. Puzzelstukjes laggen uutspreid over toavel. 

Der was n hoan, met n boomtak met vogeltje derop. Hoe kon dat nou? De vogel har n geel deuske ien snoavel. 

Tiktak Noamirreg Thee uut Grunnengen aal sinds 1870. Tegenwoordeg ken-je t weer kriegen ien Stad en, k wiet niet woar, mor der bennen meer plakken woar je thee kopen kennen. Hoe old de puzzel percies is, ik zol t niet wieten. 

Wat n eigenoardege puzzel docht k toen ik hum de eerste keer zag. En ik denk het nog geregeld. Der bennen wel kanten an e puzzel, mor hoe mos je doar met aan? Hoe groot was dizze puzzel eiglieks? 

De tied verstreek en t schoot mor weineg op. Zo voelde et altied met dingen die lang duurden en mor niet opschoten. De lange weg noar schoel lopen. Wachten bij schoel op pabbe, of op de knecht die mij sums met de brommer kwam ophoalen. En mien jongere broerke doar har je ok niet veul an - nou was er alweer bij toavel votlopen. As mamme nou helpen kon, zol et vast beder goan. Mor ze mos eerst kovvie zetten. Domt kwammen pabbe, opa en knecht kovviedrinken. We mossen eerst zulf puzzeln.

Der warrren gezichten en figuren. Ien e midden zitten allerhande minsen an toavel ien n tuun. Zo nou en dan kwam mamme even kieken en hielp met wat stukjes. Op e achtergrond verscheen n Kovvie- en Theehuus. n Groen deuske met Tiktak kwam te veurschien. En ien e lucht ston ok al weer Tiktak. 

t Wer kovvietied en we atten n plak koek. Toen weer vedder met puzzeln en mamme hielp wat met. 

Zo kwam de puzzel toch nog òf veur t mirregeten. En weer was de puzzel wat scheef leid. De hoan kikt woakzoam krekt as vroeger met de kop wat omhoog. En links ien e steert van de grode hoan, kukelt n aandere hoan Tiktak! 

Toen was ze weer vot. 

   

Veren op e tegels

t Was graauw weer leste doagen. Ien e tuun liepen pieken lös.

Toen klonk der n ieselke kreet. Vanuut de koamer heurde ik buten t graauwen van n dier ien gevecht. Ik stond op om te kieken of alles ien orde was. Toen schoot ien n flits t silhouet van vogel aan t roam veurbij. 

Ik rende noar de keuken en keek noar de zithoek buten. Deur noar buten open, doar was t gebeurd. Donsveren, wat slagpennen. Die leken wat aan de kleine kaant veur n krielpiek. 

k Telde de pieken die woakzoam de hals uutrekt uut d'ogen keken. Ze warren der nog, de petrieskleurege ok. 

Misschien was et n koolmees, of n liester. En vermoedelek n sperwer, die moakt dat hoe k zangvogeltjes ok voer geef, voak aan t langste ènne trekt. Lekker dikkedakken op n tak. 

Gebeurtenis wer òfsloten met stilte. Toen gingen pieken weer vedder met woar ze bleven warrren. Achteruut krabben en ien e grond pikken as hong heur leven der vanòf.