De dreugte holdt mor aan. Doar veraandert een bui of n dag lang regen niet drekst wat an. Grond is zo hard. Ien aal zien ongeregelde scheuren toont de grond toch weer een verboazengwekkende regelmoat. Woar hum dat nou ien zit, is mij n roadsel. Wonderlek.
Grond met scheuren en barsten liekt wel orgoanweefsel. De dreugte ken-je ok aan je lief vernemmen. t Vel het te lieden van de schroale noordewiend en onverbiddeleke zun.
Handen en voeten hemmen t meest te lieden. Zo lopen we der over en droagen we et ien ons vel met ons met.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten